Begin oktober vierden we ons 25 jarig jubileum. 25 jaar Horison. 25 jaar spelen met kinderen met autisme. 25 jaar lang een andere manier van kijken naar autisme. Een reden om te vieren.
Vrolijke wapperende ballonnen verwelkomden ons in Hilversum. De ruimte was prachtig paars versierd door Wide. Er was koffie, thee en taart. Er was weerzien van oude en nieuwe bekenden. Er waren mensen van het eerste uur, mensen die in al die tussenliggende jaren ooit bij Horison betrokken waren en ook weer net nieuwe mensen. Er waren ouders, grootouders, spelers en CSL-jongeren.
Het programma begon met Anneke, die al 25 jaar inspirerend leiding geeft aan Horison, over ons lange termijn doel – dat iedereen er dan bij hoort – voor over 800 jaar. Daarvan is nu al 25 jaar voorbij, een hele generatie. En over 25 jaar weer een hele generatie. In het grotere plaatje vliegt de tijd. We kunnen nu al zeggen dat het nog maar 775 jaar is. Oké, we moeten wel eerlijk zijn, er is nog wel wat werk te doen.
Daarna kwamen de filmpjes van mensen die deelden over hoe Horison belangrijk is (geweest) voor ze. Er waren veel verschillende filmpjes, van de eerste voorzitter van Horison tot de laatste secretaris. Van ouders die al lang geleden een cursus deden tot ouders die dat nog maar onlangs deden. Spelers die vertelden over wat het hen heeft opgeleverd om te spelen met hun kinderen en we werden uitgenodigd om met de letters van Horison passende woorden te vinden: Houding – Ontdekken – Rennen – Inspireren – Spelen – Ongelofelijk enthousiast – Nieuwsgierig. Een rijke hartverwarmende bloemlezing.
En toen kwamen de filmpjes van de kinderen, de CSL-kinderen, die nu inmiddels allemaal jongeren zijn of volwassen. Zo was er Janne die op de accordeon Halleluja uit de Mesiah van Handel speelde, Ulke die drumde in een orkest, tekeningen van Nanne en Aegidius die liet zien hoe zijn leven er nu en vroeger uitzag. Stuk voor stuk kinderen met een uitdaging die desondanks de kans hebben gekregen om zich echt kind te voelen in een intensief thuisprogramma. Dat was voelbaar. Het is zo ontroerend hoe helder hun ogen staan en hoe eigen ze zijn.
Daarna waren er drie CSL-jongeren die in levenden lijve voor de groep vertelden over hun leven, met Suzanne als gespreksleider. Drie bijzondere verhalen. Zenna vertelde hoe ze eindelijk tot rust en ontwikkeling kon komen toen er veel beter op haar werd afgestemd. Niets aan haar doet meer denken aan de moeilijke jaren waar ze mee is begonnen. Floris vertelde hoe de wijze opvoeding van zijn moeder dus eigenlijk een bron had: CSL. En wat hij had meegenomen van al die speeljaren: een open houding, denken in mogelijkheden, optimisme, je niet schamen, niet opgeven. Tot op de dag van vandaag brengt hem dat nog steeds heel veel. Onno vertelde over wat hij zich herinnerde over zijn leven. Van de speelkamer wist hij niet meer zoveel, maar wel hoe zijn leven verder ging. Dat dat soms heel moeilijk was op school, maar dat hij door is gegaan en dat er daardoor ook goede dingen zijn gebeurd.
Wat ontroerend en passend voor Horison om al deze jonge mensen te zien en te horen. Wat zijn ze fijne oprechte mensen. Wat leren we veel van ze. Wat zijn we trots op ze.
In de middag konden we op speelse wijze kennis nemen van de nieuwe koers van Horison. Een jaar lang hebben veel mensen daar over nagedacht. Ze zijn nu op het punt om er knopen over door te hakken en nieuwe lijnen uit te zetten.
Dat begon met de onthulling van ons nieuwe logo voor Contactgericht Spelen en Leren. Dat is nodig om deze benadering van kinderen als merk vast te leggen en te beschermen. We gingen vanuit de inhoudelijke pijlers een kwis spelen met ‘Kennis’, genieten van ‘Verbinding’ en we lieten ons ‘Opleiden’ door iets nieuws te leren (jongleren).
In een amusante busreis langs de kust van Nederland hoorden we over de verschillende scenario’s die er mogelijk zijn voor de toekomst van de ‘Organisatie’ van Horison: blijven we wie we zijn; worden we groot en commercieel, of gaan we ons verbinden met andere organisaties? En tenslotte hebben we in een kring een boodschap rondgedeeld; een speelse oefening in ‘Verspreiden’.
Na zo’n hele dag zaten we toch wel vol, en konden we dansen op de muziek die Beer voor ons had uitgezocht om al die informatie een plek te geven in je systeem, zodat we met een blij hart en een ruim hoofd weer naar huis gingen.
Dankjewel Anneke, Wide en Nicolet voor de organisatie. Dankjewel Andre, Suzanne en Mirna voor de ondersteuning. En dankjewel Ruben, Geraldien, Casper, Annemieke en Nicolet van het Horison-team voor jullie inzet om na te denken over de toekomst van Horison en ons dat zo speels voor te leven. Laten we doorgaan, weer 25 jaar!